Bij verspilling denken we meestal eerst aan verspild voedsel. Daar wordt nu al flink over nagedacht en tegen gedaan. Dat gebeurt ook steeds meer met afgedankte kleding, al is dat vechten tegen de bierkaai. Tonnen afgedankte kleding (oud èn nieuw!) worden gedumpt. Op de Belgische tv was een reportage van Simon Reeves (de ‘tweede David Attenborough’). Hij liep over een steppe in Paraguay (Zuid-Amerika) en zag heuvels. Onder het zand bleken tonnen aan afgedankte, nooit gedragen kleren te liggen. Die was niet in Paraguay gemaakt, maar daar gestort door malafide afvalverwerkers en transporteurs. Midden in de wildernis (zelfs een kashmir jasje vond hij).
Bij de productie van kleding komt heel veel broeikasgas vrij (4% volgens Milieu Centraal; 10% volgens Reeves). Bij het vergaan in de natuur of op andere plekken komt veel gif, verf en plastic vrij. En nog meer broeikasgas. Er zijn manieren om er iets aan te doen. Maar de mensen en bedrijven, die dat doen hebben niet zoveel geld als de grote kledingmerken en kunnen de tv-reclames niet betalen. Je moet zelf op zoek gaan. Voorbeeld: het NL-merk MUD (Jeans) maakt van kledingafval weer mooie kleren, o.a. spijkerbroeken. Kijk nog maar eens op Milieu Centraal.nl (M.C.). M.C. schrijft bij voorbeeld, dat je 40 kg CO2 kunt besparen als je 6 kledingstukken per jaar minder koopt. Een gemiddelde NL’er koopt 50 kledingstukken per jaar. Zit jij daarboven? Dan is dit stukje voor jóú bedoeld! Maar natuurlijk eigenlijk voor iedereen.