ds. P.J. van der Ende – Goede Vrijdag

‘Dag zo bitter en zo goed’, zo klinkt bij herhaling in lied 580 (NLB) en dat tekent treffend deze dag, die wij ‘goed’ noemen. Waar dat ook precies vandaan komt, het is alleen maar ‘goed’ te noemen omdat er ook opstanding is. Wie op deze dag het lijden en sterven van Christus herdenkt kan eigenlijk niet anders dan op Pasen de opstanding te vieren. En andersom: hoe zou je voluit dat geweldige wonder van de Opstanding kunnen vieren als je ook niet voluit je hebt bezonnen op dat evenzo wonderlijke – én bittere – gebeuren van Goede Vrijdag? In de dienst in de Immanuëlkerk horen we teksten over de Jezus’ lijdensweg en zien we door Ted Felen (1931-2016) geschilderde kruiswegstaties. Een statie wil zeggen dat je stil staat bij een moment uit de lijdensweg van Christus. Een dienst van bezinning die mag leiden tot aanbidding, want dit is de ‘dag zo bitter en zo goed, dag waarop het schrift van onze zonden werd vernietigd, ons geschonden mens-zijn werd geboet’.