Voor aanvang van de morgendienst zingen we met elkaar: Liedboek 264: 1, 3 en Witte Bundel 241.
Het is Israëlzondag. Voor mij persoonlijk is Israël niet alleen een theologische notie maar ook een natie, een door God uitgekozen volk tot op de dag van vandaag. Ik heb het volk en het land lief. De woorden in onze kerkorde ‘onopgeefbaar verbonden’ passen bij mij en zullen velen van u ook herkennen. Maar waar nu over te preken? We kunnen niet voorbijgaan aan de huidige situatie waarin Israël zich bevindt. Er wordt gevochten onder grote druk. Er is een kruispunt ontstaan van, beeldvorming in de media, verschillende godsdiensten die tegenover elkaar staan, geopolitiek en machtspolitieke overwegingen, terrorisme om het bloedvergieten, en nog honderden andere dingen die ik in ieder geval niet kan overzien. De organist zei het al tijdens de voorbereiding: kunnen we niet beter alleen zingen en bidden Arnold? Dat voel ik met Dick helemaal mee. Maar zwijgen kan ook niet. Ik wil met u kijken hoe we, in alle voorzichtigheid, lijnen vanuit de Schrift kunnen trekken naar wat er nu aan de hand is en hoe hier, uiteindelijk, broedervolken tegenover elkaar staan. Welk perspectief biedt de Schrift zelf? Ik zal de menorah uit mijn studeerkamer meenemen. De menorah is het oudste symbool van het jodendom. Het symboliseert veel, maar de meeste commentatoren wijzen erop dat het staat voor de brandende braamstruik waaruit God tot Mozes sprak… juist toen het volk in brand stond… stond God het ook en redde Hij. We bevinden ons op heilige grond. Niet voor niets staat de menorah afgebeeld op het wapen van Israël…
Collecten: 1. Diaconie; Christenen voor Israël. 2. Beheer en onderhoud gebouwen. 3. Pastoraat en eredienst.